Andrew Batey, που κάνει μουσική με το όνομα Urban Outlaws, κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα χαρούμενο τραγούδι της κάντρι με τίτλο “Drinkin’ Drinks”. Αυτή η ενθουσιώδης γιορτή για όλα τα αλκοολούχα πράγματα είχε απήχηση σε ορισμένους ακροατές – αλλά η δραστηριότητα ροής του τραγουδιού φαινόταν ακανόνιστη, έτσι οι πλατφόρμες ανησυχούσαν ότι ο Batey χειραγωγούσε τους αριθμούς του. «Με επισήμαναν για απάτη», είπε σε ένα πλήθος κατά τη διάρκεια ενός πάνελ στο A2IM Indie Week στη Νέα Υόρκη τον περασμένο μήνα. «Πραγματικά πάγωσαν 200.000 ροές και σταμάτησαν να μετρούν [plays] και με έβγαλε μερικές λίστες αναπαραγωγής.”
Ο Batey κατάφερε τελικά να αποδείξει ότι αυτά τα έργα ήταν θεμιτά. Η ειρωνεία είναι ότι είναι ο ιδρυτής και ο συν-διευθύνων σύμβουλος της Beatdapp, μιας εταιρείας που στοχεύει να βοηθήσει τις υπηρεσίες ροής, τις ετικέτες και τους διανομείς να ανιχνεύσουν την απάτη ροής για να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπό της στο μουσικό οικοσύστημα. Η βιομηχανία έχει αρχίσει να ανησυχεί περισσότερο για αυτό το θέμα τα τελευταία χρόνια, επειδή οι κακοί ηθοποιοί μπορούν ενδεχομένως να εκτρέψουν εισόδημα από άξιους καλλιτέχνες και ετικέτες και επίσης να δημιουργήσουν ψευδή μηνύματα δημοτικότητας. Η απάτη μέσω ροής είναι πλέον ένα τακτικό θέμα του πάνελ — αυτός ήταν ο λόγος του Batey για να συμμετάσχει στο Indie Week, το οποίο φιλοξένησε μια συζήτηση για την απάτη το 2019 επίσης. Την ίδια χρονιά, μεγάλο μέρος της μουσικής βιομηχανίας υπέγραψε έναν καλοπροαίρετο, αν όχι ιδιαίτερα σαρκώδη, «Κώδικα Βέλτιστης Πρακτικής» για να σηματοδοτήσει την αντίθεσή του σε κάθε μυστήριο ροής.
Αλλά ο Batey και ο συνεργάτης του, Morgan Hayduk, πιστεύουν ότι η αποτελεσματική καταπολέμηση της απάτης απαιτεί μια εταιρεία τρίτου μέρους σαν τη δική τους, η οποία μπορεί να συλλέξει και να αναλύσει ανώνυμα δεδομένα από ανταγωνιστές για να δώσει την πιο ακριβή εικόνα του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι παίζουν το σύστημα ροής για προσωπικό όφελος — και στη συνέχεια να βεβαιωθεί ότι οι ψεύτικες ροές είναι δεν υπολογίζονται σε γραφήματα ή υπολογισμούς που σχετίζονται με πληρωμές. Η απάτη μέσω ροής “θα επηρεάσει το μερίδιο αγοράς και την κατανομή των δικαιωμάτων σε ολόκληρο το οικοσύστημα”, εξηγεί ο Hayduk. “Ακόμα κι αν μόλις το 2% της απάτης διολισθαίνει, αυτός είναι ένας σημαντικός αριθμός και νομίζω ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό.” Τα έσοδα ροής των ΗΠΑ ξεπέρασαν τα 12,4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2021. εάν το 2% αυτού κατανεμήθηκε σε λάθος μέρη λόγω απάτης που δεν είχε εντοπιστεί, αυτό θα ήταν κοντά στα 250 εκατομμύρια δολάρια.
Η Beatdapp φιλοδοξεί να γίνει το αντίστοιχο της μουσικής βιομηχανίας της Verafin, μιας καναδικής εταιρείας που μάχεται το οικονομικό έγκλημα. «Η JP Morgan, η Citibank και η Scotiabank δεν θα μοιράζονται δεδομένα συναλλαγών μεταξύ τους [because they’re rivals], αλλά θα μπορούσαν να το μοιραστούν με τον Verafin», λέει ο Hayduk. «Στη συνέχεια, η Verafin εκπαιδεύει μοντέλα με αυτά τα δεδομένα και μπορεί να φτύσει απαντήσεις λέγοντας: «Ακολουθούν παραδείγματα ύποπτων συναλλαγών που θα πρέπει να επισημαίνετε».
Η απάτη μέσω ροής είναι ένας ευρύς όρος που περιλαμβάνει μια ποικιλία δραστηριοτήτων — ένας από τους πιο συνοπτικούς ορισμούς της πρακτικής, που παρουσιάστηκε σε εκείνο το πάνελ της Εβδομάδας Indie 2019, ήταν “κάτι που δεν ακούει τη μουσική που αγαπούν οι θαυμαστές”. Υπάρχουν συνήθως δύο δικαιολογίες για την προσπάθεια ενίσχυσης του αριθμού των παιχνιδιών με τεχνητά μέσα.
Το πρώτο σχετίζεται με την αντίληψη. Ο αριθμός των παιχνιδιών των καλλιτεχνών επηρεάζει τη δημόσια εικόνα τους, επομένως η απορρόφηση αυτών των αριθμών μπορεί να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση δημοτικότητας που μπορεί να μετατραπεί σε αληθινή. Υπάρχει επίσης ένα πιθανό οικονομικό κίνητρο για την προσπάθεια χειραγώγησης των μετρήσεων παιχνιδιών: Εάν κάποιος μπορεί να οδηγήσει φθηνά μεγάλο αριθμό παιχνιδιών στο περιεχόμενο που του ανήκει και να διαφύγει τον εντοπισμό, είναι πιθανό να αποφέρει κέρδη.
Οι ιδρυτές του Beatdapp αρχικά δεν επικεντρώθηκαν στον εντοπισμό αυτής της δραστηριότητας και στην ελαχιστοποίηση των επιπτώσεών της. Ο Batey πέρασε χρόνια δουλεύοντας στο ψηφιακό μάρκετινγκ — «την εποχή που χάκαρα πολλές πλατφόρμες για καλλιτέχνες», εξήγησε στο Indie Week, «… κάτι που νομίζω ότι με φέρνει μοναδικά στη θέση να βοηθήσω στην καταπολέμηση του ίδιου προβλήματος σήμερα .» Ο Hayduk ξεκίνησε ως λομπίστες, συνεργαζόμενος με την καναδική μουσική βιομηχανία για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων. («Ο λόμπις είναι μια πολύ λιγότερο βρώμικη λέξη στον Καναδά γιατί δεν έχουμε χρήματα στην πολιτική μας», σημειώνει.)
Όταν οι δύο άνδρες ένωσαν τις δυνάμεις τους, η αρχική τους πρόθεση ήταν να δημιουργήσουν ένα εργαλείο ελέγχου για να το πουλήσουν σε δισκογραφικές εταιρείες – ένας τρόπος για τις μουσικές εταιρείες να αξιολογούν τις ασυνέπειες μεταξύ των δικών τους δεδομένων και των δεδομένων που προέρχονται από υπηρεσίες ροής που καθόρισαν τις πληρωμές. Καθώς αυτός και ο Batey προσπαθούσαν να κατανοήσουν αυτές τις αποκλίσεις, άρχισαν να ακούν μια θεωρία για τη βασική τους αιτία. «Η απάτη μέσω ροής εμφανίστηκε ξανά και ξανά», θυμάται ο Hayduk.
Αυτό έκανε τον Batey και τη Hayduk να αλλάξουν το ενδιαφέρον τους. Σκέφτηκαν ότι εάν ήταν σε θέση να αναπτύξουν ένα εργαλείο για τον εντοπισμό δόλιων ροών και την αποτροπή τους από το να επηρεάσουν τις πληρωμές, αυτό θα βοηθούσε πολύ στην επίλυση του αρχικού τους προβλήματος. Αυτό σήμαινε επίσης εστίαση στην προσέλκυση υπηρεσιών ροής ως πελάτες, αντί για ετικέτες.
Μία από τις προκλήσεις στην καταπολέμηση της απάτης μέσω streaming είναι το κόστος, σύμφωνα με Έρικ Ντροτ, καθηγητής στο UT Austin που έχει γράψει για το θέμα. «Ως επιχειρήσεις που επιδιώκουν κέρδος που προσπαθούν να διατηρήσουν το κόστος εργασίας όσο το δυνατόν χαμηλότερο, οι υπηρεσίες ροής βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αλγοριθμικές διαδικασίες για τον εντοπισμό τεχνητά διογκωμένων παιχνιδιών και πλήθους οπαδών», υποστήριξε ο Drott σε ένα άρθρο του 2020. «Εκεί που οι φθηνές τεχνολογίες ανίχνευσης απάτης αποδεικνύονται πιο αποτελεσματικές είναι η καταπολέμηση εξίσου φθηνών μεθόδων δημιουργίας ψεύτικων ροών, δηλαδή εκείνων που επίσης βασίζονται στον αυτοματισμό».
Αλλά ο Drott σημείωσε επίσης ότι οι τεχνικές απάτης μπορεί να είναι “πιο εξελιγμένες” – “ρομπότ και αυτοματοποιημένα σενάρια ικανά να αναπαράγουν μεμονωμένα κομμάτια, άλμπουμ και/ή λίστες αναπαραγωγής σε βρόχους μεταβλητής διάρκειας σε μια σειρά (προσομοιωμένων) τοποθεσιών χρησιμοποιώντας μια σειρά από ( ψεύτικοι) λογαριασμοί χρηστών.” Όπως το θέτει ο Hayduk, πολλοί επίδοξοι απατεώνες «δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την τέχνη — ή ενδιαφέρονται για την τέχνη της απάτης, αλλά όχι για την τέχνη της μουσικής».
Οι ιδρυτές του Beatdapp σπεύδουν να επαινέσουν την ομάδα επιστήμης δεδομένων τους, επειδή η εξάλειψη της απάτης σε αυτό το περιβάλλον απαιτεί την εντελώς αντισέξι δουλειά του να ψάξετε έναν άγριο όγκο δεδομένων, αναζητώντας μοτίβα ακρόασης που δεν έχουν νόημα. Εάν κάποιος μεταδώσει 12.000 τραγούδια σε μια εβδομάδα σε έναν λογαριασμό, για παράδειγμα, ο Hayduk σημειώνει, «δεν χρειάζεστε μηχανική εκμάθηση για να καταλάβετε ότι αυτό είναι ύποπτο. Είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο να καταναλώσει τόση μουσική κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας».
Υπάρχουν και άλλα παρόμοια σενάρια που προκαλούν γρήγορα κόκκινες σημαίες, σύμφωνα με τους ιδρυτές του Beatdapp: Είναι απίθανο ένας λογαριασμός να μεταδίδει μουσική 24 ώρες την ημέρα ή ότι η μπαταρία του τηλεφώνου ενός χρήστη δεν θα πέφτει ποτέ κάτω από το 100% ή δεν θα μετακινεί τοποθεσίες ενώ το άτομο κάνει ροή, ή ότι ένας μεμονωμένος λογαριασμός θα συνδεόταν με 30 διαφορετικές συσκευές.
Ωστόσο, ορισμένες δόλιες προσπάθειες είναι πιο εκλεπτυσμένες και καμουφλαρισμένες με πονηριά, σε αυτό το σημείο έρχονται όλα τα φανταχτερά μοντέλα. Ένα από τα αγαπημένα παραδείγματα του Beatdapp που πρέπει να τονιστούν είναι ένας λογαριασμός που παίζει μέτρια 63 τραγούδια την εβδομάδα. «Μάλλον δεν θα μπήκατε στον κόπο να ερευνήσετε αυτόν τον λογαριασμό», λέει ο Hayduk, αφού τίποτα δεν φαίνεται ύποπτο με την πρώτη ματιά.
Αλλά τα μοντέλα του Beatdapp είναι σε θέση να δείξουν τις ομοιότητες μεταξύ των μοτίβων ακρόασης των διαφορετικών χρηστών, και σε αυτήν την περίπτωση, αποδείχθηκε ότι υπήρχαν πολλοί λογαριασμοί που μεταδίδουν τα ίδια ακριβώς 63 τραγούδια. «Αν προσπαθώ να αυξήσω τους αριθμούς, θα το κάνω στις υπηρεσίες ροής με διακριτικό τρόπο με αυτόν τον τρόπο», λέει ο Batey. «Υπάρχουν υπηρεσίες ροής που δεν απαιτούν επαλήθευση μέσω email για να εγγραφούν, επομένως είναι εύκολο να δημιουργήσετε λογαριασμούς και απλώς να παίξετε 63 τραγούδια και κανείς να μην το παρατηρήσει. Διαδώστε το σε πολλούς λογαριασμούς και πολλαπλές πλατφόρμες και μπορείτε να οδηγήσετε έναν σημαντικό αριθμό παιχνιδιών χωρίς κανείς να κοιτάζει.”
Ενώ η δημοφιλής συνομιλία τείνει να επικεντρώνεται σε λίγες μόνο πλατφόρμες ροής, υπάρχουν πολλές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προώθηση της δόλιας δραστηριότητας. Ένα κεντρικό μέρος του γηπέδου του Beatdapp είναι ότι θέλουν να συλλέγουν δεδομένα από όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά. Ένα μοτίβο ακρόασης που μπορεί να φαίνεται ακίνδυνο σε μία πλατφόρμα θα μπορούσε να αποδειχθεί μια έξυπνα σχεδιασμένη προσπάθεια χειραγώγησης εάν επαναλαμβάνεται σε πολλές. Η Hayduk είναι ανένδοτη ότι «η διαθεσμική ανάλυση είναι αυτό που θα δώσει τα πιο ακριβή αποτελέσματα σχετικά με ύποπτες συναλλαγές».
Τους τελευταίους μήνες, οι ιδρυτές της Beatdapp λένε ότι το βήμα τους “βοηθήστε μας να σας βοηθήσουμε” έχει γίνει ελαφρώς πιο εύκολο, μια αλλαγή που βρίσκουν ενθαρρυντική. Εξάλλου, η μουσική επιχείρηση αποτελείται από ανταγωνιστικές εταιρείες, με μικρή ιστορία συλλογικής δράσης ή αυτοεποπτείας.
Ωστόσο, η απάτη μέσω ροής φαίνεται να ανησυχεί ορισμένους από τους βασικούς παίκτες του κλάδου. “Οι υπηρεσίες ροής αναγνωρίζουν ότι αυτό το ζήτημα συμβαίνει, έχουν λάβει μέτρα για να προσπαθήσουν να το μετριάσουν, αλλά αυτά τα βήματα εξακολουθούν να μην τους δίνουν την πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει”, λέει ο Hayduk. «Αρχίζουν να αναζητούν εξωτερικά τρόπους να αυξήσουν αυτό που έχουν ήδη σε εξέλιξη. Και αυτό είναι ένα καλό σημείο για να βρεθούμε».